"Çünkü bize sevmesini öğretmediler sevgili... bize hep sevgiyi saklamasını öğrettiler. hep bekletmeyi... hep ertelemeyi... bu yüzden biz kiminle birlikteysek, bir diğerini ama hep uzakta olanı özledik; hiç dinmedi doyumsuzluğumuz; biz hep uzaktakini sevdik sevgili... yanımızdakini değil, odamızın duvarının arkasındakini değil, uzaklardakini, ulaşamadığımız kadar uzaklardakini sevdik... yanımızdakileri kırıp geçtik, incitip üzdük de, hep ulaşamadıklarımıza sakladık o söyleyemediğimiz en güzel sözleri...
Özlediğimiz sevgiden delice korktuk... sevmek bizim için o sokaklardan bir daha çıkamamaktı. buralarda, bu sokakta sevmek hep kapana kısılmaktı... bu korku yüzünden hep karşımızdaki insanların sevgisini eksik bulduk, küçümsedik. oysa sorun bizdeydi sevgili... sevgiye inançsız olan bizdik... peşinden koştuğumuz insan bizi sevmeye başladığında, yenildiğinde sevgimize,ondan nasıl da uzaklaşır, nasıl da tiksinirdik sevgisinden hatırlasana... ama bizden biraz uzaklaşmaya görsün yana yakıla nasıl da arardık... nasıl da ihtiyaç duyardık seslerine, varlıklarına, kokularına. kaybolmuştuk dağıttığımız sevgilerde. kim bizi seviyordu, biz kimi seviyorduk; sınırlar erir, karışırdı her şey... öksüz sahipsiz bir sevgimiz vardı, ama onu kime vereceğimizi şaşırırdık..."
0 insan bişey demiş...:
Yorum Gönder