Selam arkadaşlar,
Açlıktan midem kıyılıyor. Ihlamur gibi kokuyorum. Saatlerdir yatıyorum halbuki kalkıp bulaşık yıkamam, çamaşır yıkamam, odamı toplamam ve duş almam lazım. Piştim. (Sıcaklamadım, terlemedim. Literally 'piştim')
Pasaportum ortalarda yok bir de onu bulmam lazım.
Pazar günü 'gelecekteki kocam o olsa ne güzel olmaz mı' adamımı görmek için bir workshopa gitmek istiyorum. Gideceğim ama bir yandan da Bandırma'ya biletim var. Onu erteletmem lazım.
Bu lazımlar beni çok geriyor. LAZIM olması sıkıntı. Hayat böyle geçip gidiyor ve 50 yıldır yaşıyorum gibi hissediyorum. Daha 22'mdeyim.
Çocukken neredeyse her istediğimiz her zaman oluyordu ya. Ne güzeldi. Şimdi de olsun. Neden olmuyor. ÇÜNKÜ HAYAT.
Ah şu hayat.
Lazımlarımızı sikelim. Bize bir şey olmasın.
Sevgiler.
Muah.

12.12.12.

eski bir saman kağıdına yazı yazıyorum.

herkes tertemiz akpak bembeyaz kağıtlara yazıyor; ama ben sarıyı seviyorum. 

hem sarı güzel kokar.

kimse bilmesin. ben biliyorum. yeterli.

kısa yazıyorlar.

ben uzun yazmayı seviyorum.

anlatmak güzeldir. hayattır. anlatmak.

kimse bilmesin. ben biliyorum.

yeterli.

burada insanlar vardı.

biz vardık.

gittiler.

gittik.

buluştuğumuz yer inanılmaz görkemli bambaşka bir dünyaydı.

çok sevdik.

bağlandık.

kopamadık.

nefret ettik.

farkettik.

geri dönmek istedik.

dönemedik.

ben döndüm.

merhaba.

his.

adamlara üzülürüm,

• aşklara üzülürüm,
• ölenlere, hastalara, yaşlılara, anaya, babaya, kardeşe üzülürüm.
  üzüldüğüm gibi bu üzülmelerimi sevebilirim.
  bu üzülmelerim yüzünden içimde camlar kırılmaz.
  
  
• ama kazık yemeye üzülmeyi hiç sevmiyorum.
• iyi sandığım bi insanın kötü çıkmasına üzülmeyi sevmiyorum.
  hayal kırıklığı acısını kaldıramıyorum.
  yapmayın, yapmayalım.
  bile bile kalpler kırmayalım.
  
  

regl öncesi her şeye sinirlenir, her şeye ağlarım.

bugün günlerden pazar. mayısın ortasındayız. hiç mayısın ortasındaki pazar günüymüş gibi diil ama. sanki sıkıntılı mart başı. hem de haftaiçi olanından.
anneler günü bi de. annemi aradım. dert anlattı. dinledim, teselli ettim. konu değiştirdik. boş konuştuk ve kapattık.
işte bu yüzden aramak istemiyorum. onun mutlu ses tonunu duyarak enerji toplamam gerekirken, içim sıkılıyor her seferinde.
gittikçe saçma şeyler oluyor.
anne yetmiyor. baba yetmiyor. abi yetmiyor.
eş lazım. eş. gerçekten.

iki buçuk ayda

insanlığa olan inancımı geri kazandım mı? hayır. ama bazı şeyleri kabullendim. bilmediğim gerçekleri öğrendim. 20 yaş belki de sola dönmek, yukarı çıkmak, aşağı inmek gibi bir şeydir. aynıyım; ama yönüm değişti gibi. dönemeçler sıkıntılıymış; bu da benim şimdiye kadar ki "en etkili" ya da "ilk" dönemecim olsun.

yine de unutmamak lazım. sevgi var. evet insanlar ölüyor; ama doğuyor da. tutunmak lazım. hayata nankörlük etmemek lazım

insanlığa olan inancımı yitirdim.

askeri çatışmada ölen askerler, kaddafi'nin katli, van depremi...

İNSAN ların bu olaylara karşı tepkisi...

içimdeki bütün umut kırıntılarını silip süpürmeye, küçücük şeylerden bile mutlu olabilen beni, tüketmeye yetti.

asıl sorun insanoğlunun varlığından beri bu anlamsız nefretin, şiddetin, intikamın, bokun püsürün hep varolduğu gerçeğini reddetmemdir.

ardı ardına ve gerçekten yakınımda gerçekleşen bu olaylar DAN DAN DAN diyerek gerçekleri yüzüme çarmayı başardı.

bu kadar geç farkettiğim için kızıyorum kendime;

bu kadar çabuk pes ettiğim için utanıyorum kendimden.

insanlar çatışadursun, ben de bir yandan kendimle çatışmama devam edip, insanlık için ağlayayım.

ne yapsam, ne etsem, ne düşünsem, ne söylesem olmuyor.

o kadar dipteyim. en dipte.

2012 dünyanın sonu olabilir.

biraz büyüsem, birazcık.

anlatamazsın ya. öyle mutluyum böyle hüzünlü olandan. zuhal olcay gibi, iron and wine'dan fever dream gibi.

hayatın anlamını tekrar bulmuş gibiyim.

yeni heyecanlar dönemime giriş yaptığım şu günlerde, bana yeni heyecanlar katabilecek sevgili insanlar. nasılsınız? zaman zaman size deli gibi ihtiyaç duyduğum gerçeğini herkes bilir. zaman zaman da hiç istemediğimi. ama ben sadece ben olarak da iyiymişim, hoşmuşum. bunu anladım. bildiğin yalnız yaşama kafasındayım. ve o kadar güzel ki, o kadar olur. ben her türlü her şeyi seviyorum galiba. oley.

oh be.

geçti sonunda. mutluyum şu an. göbek de attım. düzenim de oturdu gibi. yey.

kaotik

bence ben ergenliğimi tekrar yaşıyorum.

dinlediğim şarkılar, okuduklarım, sohbet konularım..

o adama karşı hissettiklerim..

blogumda "o adam", "o", "çocuk", "o çocuk", "er kişi" vs. diye bahsettiklerimin hepsinin başka başka insanlar olduğu gerçeği..

benim dengesizliklerim..

benim sorunlarım..

kendim..

ben..

ne varsa, hepsi.

kesinlikle çok büyük bir kaos içindeyim.

ve ben hayatımı düzene koymaktan bahsediyorum. nasıl yalanım. yaptığım zaman göbek atacağım. net.

kararlıyım arkadaş.

dün gece aydaaaaan seni seyrettim. aydan diil ay'dan. ama zaten. ama zaten. takıldı... ama zaten. oha çok hızlı....

eskiden çok güzel yazıyordum ben bloga. artık neden yazamıyorum anlamadım. girişim de o kadar saçma oldu ki, o kadar olur. sanki elimde mikrofon varmışçasına, denemebirkiii yapıyormuşçasına bir giriş. neyse.

ne romantik ne duygusal ne komik şeyler yazıyorum. hiç biri yok. ayrıca dil bilgim de zayıfladı.

bu yeni siteler var ya twitter filan; onların esiri oldum hep. napsak ya?

beynim resmen "kısa cümle kur, tek cümleyle anlat derdini" gizlibaskısı yapıyor dilime, kelimelerime.

ama karar verdim, msn'i tekrar canlandıracak olan bu isteğim ve hevesimle blogspotu da canlandıracağım. fotoğraf, resim filan da ekleyeceğim hep buraya.

yapacağım buraları!

hatta yeniden gelmemin şerefine bir fotoğraf;

joey ve phoebe öpüşmesi en sevdiğimdir, herkes bilsin yani.

geldiler.

sonunda. hadi bakalım. bi de sıcakların olmasa. şahane olucaksın güzel günler.

benim tek derdim homesickmiş, iyi mi. şarkılar şiirler palavra.

koşulsuz, karşılıksız. bilesin.

güzel günler nerdesin? gelmedin hâlâ? bekliyorum seni. güzel sürprizlerim var sana. senin bir şey getirmene gerek yok. güzel olman yeter. sevgiler.

komik ve güzel.

çil ne güzel bişeydir. herkes bilir.

dile benden ne dilersen; canımı, gözlerimi...

neredeyse bir ay olacak hiç bir şey yazmamışım. çok boşluyorum seni canım blog; ama üzülme geri geleceğim. hem nasıl.

abartma çocuk.

5 günlük bi ilişki deneyiminden sonra bazı şeyleri anladım.

bira ve kahve.

bunca güzellik varken çevrede, tüm geceki dostum yine bira ve kahve.

*uzun bir yoldan sonra unuturdum. bir gün belki seni tekrar görürdüm.

inleyen nağmeler.

kedim rüya görüyo galiba.

bu kararsız ve değişken hallerimden ölcem. dengesiz tavırlarım hem beni deli ediyor hem onları. yapmamalıyım.

bugünün önemini yarına bırakma. ya da bırak ya artık. bırak gitsin.

sevgili msn konuşmaları,

lütfen bilgisayarımın olur olmadık klasörlerine saklanıp da, (word dosyası olarak) olur olmadık zamanlarda karşıma çıkmayın. bana o güzel günleri hatırlatmayın. lütfen!

istanbul'a 6 kala. sessizlik artık sıkıntı.

"seni beklemek, çölde yağmuru beklemeye benziyor. yararı yok, hayallerimi yıkıyor."

alıntıları seviyorum.

oysaki o şarkı çoktan söylenmişti.

yiyki doğdun melikşah!

en yakın arkadaşa yıllardır güzel bir doğumgünü sürprizi hazırlayamayıp, toplaşmaya 2 saat geç kalıp, kırmızı donla ve komikli mektupla hatır almaya çalışmak; paha biçilemez dostlar.

40 kala. borderline personality disorder.

Ben; kimsenin anlamadığı kelime komiğine gülerken, Ellen Page almış başını gidiyor. Yeni aldığı pikabına Petula Clark'tan "Downtown" plağını yerleştiriyor. Dinlerken, uyuyakalıyor. Rüyasında Angelina Jolie'yi görüyor. Kalkıp "Girl, İnterrupted"ı izliyor ve sonra "Gia"yı. Ölüyor.

sen varsın.

bir insan vardır. bütün hayatın boyunca o hep özel kalır. hiç bir zaman gidemezsin yanına. ona karşı o kadar korkaksındır ki...

onu ayrı seversin, ona ayrı bakarsın. bir o vardır hayatında, bir de diğerleri.

ama bilirsin, olamazsınız. belki olabilirdiniz; ama olamadınız. zamanında olamadığınız için de, muhtemelen artık olamazsınız.

her şey onu hatırlatır hale gelir bazı dönemler.

faik'i düşünürsün sonra.

okan yalabık çıkar televizyonda karşına.

iç çekersin.

bitti dersin.

chicago gibi görkem yaşamak isterken, click gibi bir melodram yaşıyorum.

gece.

"bir çift lafa muhtacız iki yabancı gibi."

rüyamda sen ölüyordun. deli gibi ağlıyordum. o hissi yaşıyordum.

yazar burada okura mesaj verme amacında değil. sadece yazıyor.

bir gün gidiyordum. karşıma çıktı. dedim ki:

-içim acıyor, haberi yok.

-olur öyle, takma.

-mümkün değil.

-yapacak bir şey yok.

nasıl yok ya, nasıl? olmalı.

ayıp diil komik.

ezgi'yle aynı anda aynı kelimeleri söyleme kontenjanımızı doldurmak üzereyiz. artık yanyana otururken ellerimizi kaldırıp suratımıza bakmadan hifive(çak.) yapıyoruz. en son söylediğimiz kelime: habusik. hikayesi uzun. hiç girmeyim.